— Van krabbenmand naar sisterhood
Laten we eerlijk zijn… die sisterhood is ons weliswaar aangeboren… maar er meestal alweer uitgeramd voordat we goed en wel de pubertijd bereiken door het maatschappelijke- en familiesysteem waarin we opgroeien. Klassiek gevalletje van nature vs nurture. Sisterhood is dan ook hard werken. Aan onszelf, in dit geval.
Welke vooroordelen heb jij over vrouwen?
Want vrouwen, eerlijk, we maken het elkaar toch ook echt niet makkelijk soms? Ik kan er soms echt zelfs van genieten om even keihard te bitchen. Gruwelijk, maar waar. Laten we het niet mooier maken dan het is. Het probleem is dat het meestal juist heel subtiel is. Dat je het zelf nauwelijks door hebt. Het zit in wat we zelf doen én hoe we omgaan met waar we mee geconfronteerd worden. En dat is venijnig en systemisch. En dat blokkeert de flow of life.
Its in me, Its in you. It’s in her. In onze moeders, onze oma’s, onze dochters én onze zonen. Zonder schuld of wijzen naar daders. Want zo eenvoudig is het niet. We zijn óf geen slachtoffers, óf we zijn allemaal slachtoffer. We zitten met elkaar in deze historisch gegroeide dynamiek. We are stuck & we know it.
Now that we know
Het gaat nu om de call to action, om nu we beter weten, het ook beter te gaan doen. Elkaar uit die krabbenmand te helpen, into the sisterhood. Ter ere van de vrouwen die voor ons kwamen met hun struggles en levensverhalen, ter ere van onszelf, de generaties na ons, en voor hen die daarna komen. We have the opportunity to change the game. Lets rise.
Dit is geen betoog voor een crashcourse naar een wereld vol verlichte heilige godinnen en priesteressen. Dat zou echt saai zijn. Dit is wél een pleidooi voor het onderzoeken van je eigen inner-krab en het leren kennen van de whats in it for me in de sisterhood. Want dat weet ik wel: we hebben elkaar keihard nodig. En de wereld (onze moederrrr aarde) zit op ons te wachten. Het is 5 óver 12.
Ik las in de blog “The Sisterhood Dilemma: Why Women Accept Men, and have Zero tolerance for Women” van Kaouthar Darmoni dat: “60% of women feel suspicious and nervous around other women”. ZESTIG procent. Laat het even tot je doordringen. Dat is toch echt heel verdrietig.
Het is dus niet zo gek dat het maar niet op wil schieten met de rise of the feminine en gelijkwaardigheid op de werkvloer of in de samenleving. We krijgen het in onze eigen sociale omgeving niet eens voor elkaar.
So lets talk about krabben. Hoe vrouwen elkaar bezighouden in de krabbenmand in plaats van elkaar te helpen. Hier wat huis-tuin en keukenvoorbeelden.
- Je bff die zoent met je ex terwijl jij stikt van het liefdesverdriet en het achterwege laat terwijl jij je hart bij haar uitstort. Later blijkt dat iedereen het allang wist.
- Je vriendin die jouw intieme geheimen toch doorvertelt.
- De kennis die eerder zwanger is dan jij, en haar baby de naam geeft die jij haar had toevertrouwd, die je al sinds je 6e bewaart voor je eerste dochter.
- Je collega die jullie vertrouwensband verbreekt en jou voor de bus flikkert, om in aanmerking te komen voor die promotie.
- Je jaarclubgenoot die je achter je rug om een slet noemt na een paar one night stands en zich beklaagt over je te sexy kleding.
- Je huisgenoot die een affaire met je vriend begint en jou ondertussen bezorgd vraagt hoe het met jullie relatie gaat.
- De buurvrouw die aan de hele buurt vertelt dat je die ene avond keihard tegen je kinderen schreeuwde.
- Je leidinggevende die steeds zegt het zo belangrijk te vinden hoe het echt met je gaat, en je vervolgens tijdens je functioneringsgesprek een slechte score geeft ivm labiliteit en je daarmee je loonsverhoging door je neus boort.
- Dat je per ongeluk je vriendin hoort zeggen tegen een andere vriendin dat het truitje wat je aanhebt écht niet kan, omdat je vetrollen zichtbaar zijn.
- Jij die oordelend meepraat, óf zwijgt op werk in de groep als over die vrouwelijke collega gaat die al zo lang burn-out is, nodig met pensioen moet, over zij die de confrontatie niet mijdt, de harmonie verbreekt door een afwijkende mening, haar ambitie niet onder stoelen of banken schuift, korte rokjes en naaldhakken naar werk draagt..
En nog wat dichterbij…
- Mijn verloskundige die na m’n bevalling hardop tegen m’n kersverse, 1 minuut geboren zoontje zei dat mama te ongeduldig was toen ze vroeg om ingeleid te worden. Out loud!
- Mijn oma die mij 1 gulden voor mijn rapport gaf, en mijn zusje een reep chocola want zij kan het hebben.
- Mijn moeder die zich hardop afvroeg of ik wel een vriendje zou krijgen met skatebroeken, legerlaarzen en oversized Nirvana t-shirts. Wilde ik niet liever iets strakkers, meer vrouwelijk?
- Of ik zelf die de eerste 30 jaar van m’n leven de titel ‘one of the guys’ met trots droeg. Wat een gedoe, die vrouwen.
- Ik die mijn moeder vaak “te kwetsbaar” vond (en zij mij te heftig). Mega pijnlijk. En waar. Ik was tiener en ik vond dat echt. Ik stoorde me daaraan. En het duale is, het klopte niet met de boodschap die ze mij verkondigde om zelfstandig, sterk en onafhankelijk te zijn. Het klopte niet, en het klopte précies. Want we willen zo graag dat de generaties na ons het beter doen. En dat gaat niet met woorden, maar met acties.
Zomaar wat alledaagse universele, random vrouwendingen. Vast herkenbaar, al is het maar omdat bijna elke film, serie en roman onderdelen van dit drama-narratief in zich heeft. Het wordt ons met de paplepel ingegoten. Maar ook vast herkenbaar omdat je zelf ook niet heilig bent. Wees gerust, none of us are.
We zijn vroeg en laat in ons leven allemaal gewond geraakt in dit sisterhood ‘ding’ dat ons geboorterecht is. Wat zijn jouw ervaringen met #krabbengedrag? Laat het me weten, ik neem jouw input anoniem mee in een volgende blog.
Kwetsing van vrouw tot vrouw raakt ons dieper dan dat mannen ons kunnen raken. Omdat het je thuisland is. Waar je veilig wilt zijn. Want als het daar al niet kan? Waar dan wel?
Krabbengedrag bevestigt ons dan ook in het denken dat we ons maar beter helemaal niet met onze kwetsbaarheid moeten laten zien. Want ja; It could easily backfire.
Het is dan ook belangrijk om ons te beseffen dat dit onderdeel is van het collectieve vrouwenveld, en het haalt ons als vrouwen totaal uit onze natuurlijke kracht. Jouw, mijn, haar kracht. Daar hebben we dus allemaal zelf iets in te doen.
Wat is jouw overlevingsstrategie?
Intimiteit als vrouwen onderling, met het grote risico (zie de 60%) op afwijzing is spannend voor ons allemaal. Fact of life. Iedereen reageert anders op die spanning omdat we een andere blauwdruk hebben. Dus de een maakt zich klein, de ander juist groot, de volgende onttrekt of verheft zich. Maar we hebben allemaal primaire oordelen over onszelf en het gedrag van de ander en daarmee doen we elkaar meer kwaad dan goed.
Madeleine Albright zei; There is a special place in hell for women who Dont help other women.
Well, that’s fierce & bold, but also.. she is so right! Als wij de gelederen niet sluiten, dan wordt daar werkelijk niemand beter van. Jij niet, zij niet, wij niet, de wereld niet.
Jij nog verbaasd over die 60% die zich ongemakkelijk voelt? Ik niet.
Het is te druk in die krabbenmand.
We houden het zelf in stand.
Wat nou als we – in plaats daarvan – elkaar er uit helpen?
Nu ff praktisch
hoe kom ik uit die ffing #krabbenmand in de #sisterhood?
Zo lang wij onze eigen gevoelens van jaloezie, onze angsten en verlangens niet aan durven kijken en onze pijlen op andere vrouwen richten, komen we die krabbenmand niet uit. Laten we in plaats daarvan ons wat meer ontspanning gunnen. Ons laven aan global sisterhood. Kan gewoon.
Elkaar radicaal vrij laten in hoe we vrouw zijn vanuit onze kern. Nieuwsgierig zijn naar elkaar en intimiteit opzoeken in eerlijke openhartige gesprekken, elkaar mooie dingen gunnen en van elkaar willen leren. Je wordt er rijker van. Hoe gaaf zou dat zijn. Het zou een mega-shift betekenen als we dit collectief gaan doen. Onevenaardbaar.
Dus wat vraagt dat van jou?
Het lef om je eigen oordelen en aannames serieus in twijfel te durven trekken. Onderzoek bijvoorbeeld welke vooroordelen jij hebt over vrouwen.
Vraag je af; wat heb je van je moeder geleerd over vrouwen? En over mannen? En van je vader? Welke impact heeft dat in jouw leven hier & nu?
Praktische huis-tuin en keuken tips
Lees hieronder alvast 7 praktische huis-tuin en keuken tips (die simpel lijken, maar ingewikkeld genoeg zijn, en een mega impact hebben op jou en je relaties.) Wat is jouw gouden tip om de overstap naar de #sisterhood te maken? Laat het me weten! Jouw input verwerk ik (anoniem) in een volgende blog.
- Praat praat mét haar, niet óver haar. Als dat spannend is.. dan is het nóg belangrijker. Praat vanuit jezelf en vul niet in.
- Trek de zijden handschoenen uit in de name of friendship. Wees gewoon eerlijk. Spannend? Ja. Wederzijds bevrijdend én verbindend? Ja.
- Sisters before misters – u Fucked up? Own it. Tell it as it is.
- Op de werkvloer.. for the love of God help elkaar risen. Er zijn zoveel middelmatige witte mannen op zulke belangrijke posities. Die zijn daar omdat wij te druk zijn elkaar te bevechten. Focus op het grotere plaatje. Help elkaar waar mogelijk.
- Sluit coalities, vind bondgenoten, zoek een tribe, spreek je uit.
- Vind de brothers die deze sisterhood ondersteunen! Ze zijn er.
- Stel grenzen. Jouw JA en jouw NEE doen ertoe. In alle relaties. Sisters respecteren en verdedigen elkaars grenzen.
- Sta op voor elkaar. Ook al ken of mag je elkaar niet. Ook al ben je het inhoudelijk oneens.. In case of mansplaining, krabben of onrecht, sta op. Je hoeft geen soulsisters te zijn om sisterhood te kunnen voeren.
“Hier staan we, als dochters in een lange lijn van grootmoeders en moeders, als buurvrouwen, dokters, danseressen en presidenten. Zie toch hoe we allemaal worden geboren als voortreffelijke wezens, maar sommigen van ons overtuigd raken van het tegendeel. Ik dank jullie, mijn zusters, voor elke helpende hand, ondersteunende knipoog, begrijpende blik en elk lief woord. Vergeet nooit hoe magnifiek we zijn.” (Susan Smit, de wijsheid van de heks, 2022)
Roept bovenstaande je? Met weerstand of verlangen? Beide is spot on!
Met de workshops van The New Female Collective organiseren we met regelmaat oa. de training Vrouwen van Verlangen, waar we de aandacht op onszelf richten. In plaats van de pijlen op de ander. Op verkenningstocht naar wat er ín jouzelf tussen jou en je verlangen staat. In goed gezelschap van vrouwen die dezelfde reis maken. Sisterhood, zo je wilt. Meer lezen, kijken, horen? Check www.thenewfemalecollective.com
Woman, You can’t compete with me. I want you to win too.
X Diecke
